Indonesië heel speciaal!
Door: Misha
Blijf op de hoogte en volg Misha
12 Maart 2013 | Indonesië, Balikpapan
Het heeft even geduurt, maar het leek me toch weer eens leuk om een blogje te schrijven.
Er is een hele hoop gebeurd in ongeveer anderhalve maand. We zijn alweer in balikpapan en komen over 4 en een halve week (helaas) alweer naar huis. Ik ga even in vogelvlucht vertellen wat we gedaan hebben en later zal ik er wat meer in detail op in gaan.
De laatste keer waren wij in Langkawi, noord Maleisië. Vanaf daar hebben we de boot naar een ander eiland genomen: Ko Lipe in het zuiden van Thailand. Daarna hebben we de boot, bus en trein naar Kuala Lumpur genomen. Daar hebben we de planning een beetje omgegooid door te besluiten dat we in plaats van Maleisia Penninsular naar Maleisisch Borneo wilden gaan. Daarom zijn we kort naar Johor Bahru gegaan (met de trein), en hebben we vanaf daar een heerlijk dagje Singapore gedaan. We zijn vanaf Johor naar Kuching in het zuiden van Sarawak (één van de 3 staten op Borneo; Sarawak en Sabah, Maleisisch, in het westen en noorden van Borneo en Kalimantan, Indonesisch) gevlogen. Vanaf daar hebben we met een paar tussenstops de bus naar Brunei Darussalam genomen. Toen hebben we besloten Sabah over te slaan en wilden we direct naar het noorden van Kalimantan gaan. Dat heeft ons echt een hoop geld, stress vermoeidheid en vooral tijd gekost: 6 dagen. Eindelijk toch in het prachtige Pulau Derawan, beter bekend als Turtle Islands (foto's googlen, echt doen) gekomen. Daarvandaan hebben we een wederom slopende 26 uur durende reis naar Samarinda gamaakt, toen naar een prachtig park: Kutai, en nu zitten we in de geboorteplaats van Leo: Balikpappan!
Goed, Ko Lipe was duur om te slapen en te eten, maar we hebben toch wel redelijk onze draai daar gevonden. Een heel klein eiland met veel toeristen maar geen auto's en een fantastische onderwaterwereld met tientallen clownvissen en baracuda's en ga zo maar door. Daar hebben we lekker gesnorkeld. Lange reis naar Kuala Lumpur gemaakt, maar dat was het helemaal waard. We voelden ons helemaal thuis en hadden al gauw de stad een beetje in ons hoofd zitten. Sky-train hier, local bus daar, dus de dure taxi was alles behalve nodig. Veel leuke dingen gezien als je zo met de locals meedraait. Merel is zowaar in de H&M geweest wat ons wel een grappig gevoel gaf. Dan natuurlijk de hoogste twin towers van de wereld: de Petronas Twin Towers! Diep in de buidel getast om erop te kunnen maar het was het waard. Prachtige plaatjes gemaakt. In KL hebben we de tickets naar Nederland geboekt, toch wel met pijn in ons hart omdat we niet naar huis willen. 10 april, rond een uur of 7 'sochtends zal ons vliegtuig weer in ons vlakke landje landen. Ook hebben we daar dus besloten de planning wat om te gooien en dus niet meer het vaste land van Maleisië te bezoeken maar naar Borneo te gaan. We vlogen vanaf Johor Bahru omdat we ook graag naar Singapore wilden.
Johor Barhu was niks bijzonders behalve dat de mensen makkelijk en behulpzaam waren. Singapore was daarentegen een leuke stad met onvoorstelbaar veel groen. Helaas waren we de paraplu vergeten en was alles zo duur waardoor we eigenlijk een beetje weg-geregend zijn de hele dag. Ik heb eindelijk voor Merels verjaardag een cadeautje gevonden: een e-reader die ze sinds 22 november niet kenden en als ze het kenden kregen we een tablet voor onze neus, maar in Singapore hadden ze 'm! Toen we terug kwamen zijn we stiekem op het dak van het hotel geklommen om het gekste Chinese vuurwerk ooit te zien tijdens de Chinese jaarwisseling. Heel veel Chinezen in Maleisië vierden dit, dus dat was prachtig om te zien!
Eenmaal aangekomen in Kuching, zijn we naar tot nu toe het leukste guesthouse geweest. Een zeldzaam (dachten we toen nog) vriendelijke man die ons heel graag met alles wilde helpen. Daar zijn we naar een national park geweest: Bako, hebben daar gewandeld, en een paar leuke dieren gezien: oa. neusaap, possum, groene adders en wat niet al. Eenmaal terug in Kuching zijn we met de brommer naar Semmengoh gegaan waar ze half wilde Orangutans (Orang = persoon en utan = oerwoud, dus mens van het woud) voeren. Vanaf Kuching zijn we met een paar tussenstops naar Brunei gegaan.
Brunei is een beetje hetzelfde qua geld als Singapore, overnachten is niet te betalen, net als uit eten maar voor de rest eigenlijk vrij goedkoop. Als je wat verder kijkt dan je neus lang is vind je ook gewoon kraampjes waar je voor 1 euro echt wel lekker kan eten. We hebben daar 2 dagen op Sultans-dag gewacht. Er was op een plein een stoet van misschien wel 30.000 mensen die allemaal langsmarcheerden terwijl de chagrijnige sultan een beetje boos stond te kijken. Was wel leuk, ook omdat we misschien wel vaker op de foto zijn gezet dan de sultan zelf. Daar hebben we besloten om Sabah over te slaan en in een keer naar noord-Kalimantan te gaan. Ik zal er niet te veel woorden aan vuil maken omdat ze allen vloekend zullen zijn omdat we ons zo opgefokt hadden als we weer niet meer verder konden, of als bleek dat we een stuk van 300km weer in 10 uur moesten doen...
Na deze verschrikking waren we toch, na een lange tijd, weer in een soort paradijs aangekomen. Echt google de foto's van Pulau Derawan even. Daar waren ook geen auto's en hebben we heerlijk genikst, gesnorkeld en weer eens gedoken. Was niet heel bijzonder, maar we hebben wel met een gigantische Green Turtle gezwommen. Indonesiërs spreken trouwens geen Engels over het algemeen maar zijn wel echt onwerkelijk oprecht aardig. Daardoor voel ik me heel erg aangetrokken tot deze mensen. We willen ook graag de taal leren alleen hier in Balikpapan kan dat wel maar het nummer dat we hebben van de taalschool klopt niet en we kunnen geen adres en alles vinden. Daarna dus weer een helse tocht naar Samarinda waar we lekker uitgerust en gegeten hebben en de camera was kapot gegaan dus moesten we een nieuwe kopen. Wel een leukje geworden.
Die konden we meteen testen in de dagen die daarop volgde, nu ongeveer een week geleden, dat we naar Kutai Taman Negara Prevab zijn gegaan. Daar zaten we in een primitieve lodge in de jungle tussen: honderdduizenden planten, bomen en paddestoelen, tienduizenden insecten, waarvan duizenden muggen, honderden vogels (oa. de hornbills), tientallen wilde orangutans en één tarantula. Volgens mij hoef ik niet veel meer te vertellen dan dit om aan te geven dat we ons heel erg vermaakt hebben. Camera trouwens goed gekeurd!
Toen we terug gingen wilden we in één keer door naar Balikpapan maar we waren helaas gestrand in Samrarinda omdat de laatste bus al gegaan was. Een wijs man zei ooit: “Elk voordeel heb se nadeel.” Die avond speelde huppeldepup Samarinda tegen een of andere andere gekke club. Fantastische sfeer in het stadion, en ik deed vrolijk mee omdat het bijna een half jaar geleden was dat ik voor het laatst een voetbalwedstrijd gezien had dus ik heb me kostelijk vermaakt. Het voetbal was trouwens echt diep droevig, 0-0 en een paar niveautjes lager dan de Jupiler League. Ik ken wel jongens die hier denk ik mee kunnen ballen, terwijl dit het hoogste Indonesische niveau is.
Nu zitten we dus in Balikpapan. Een wereld van verschil als we het vergelijken met de foto's brieven en andere achtergebleven informatie die opa en oma hebben achter gelaten. Vandaag hebben we met veel verbazing aan mijn kant een schilderij van opa Martien, of Tity zoals hij hier in Indonesië heette gezien. Voor de mensen die het kennen: het rotsje. Ook het huis staat er nog. Er was alleen niemand thuis dus dat gaan we morgen nog proberen. De kerk was dicht maar die gaat over anderhalf uur open dus dan gaan we daar nog even langs. Als iemand nog wensen voor foto's heeft of dat ik gewoon even ga kijken hoe het waar is, dan moet je dat maar in een reactie zetten of op de mail doen want we hebben hier alle tijd. Nu lekker Nasi Goreng eten, met verse kokosnoot melk (uit een verse kokosnoot uiteraard) en dan naar de kerk. Daar heb ik nog de meeste spanningen bij omdat daar fresco's van opa hangen waarvan ik hoop dat er echt zichtbaar bewijs is van mijn roots!
PS heel blij met de vooruitzichten van FC Utrecht, wat me hier altijd nog bezig houdt!
Er is een hele hoop gebeurd in ongeveer anderhalve maand. We zijn alweer in balikpapan en komen over 4 en een halve week (helaas) alweer naar huis. Ik ga even in vogelvlucht vertellen wat we gedaan hebben en later zal ik er wat meer in detail op in gaan.
De laatste keer waren wij in Langkawi, noord Maleisië. Vanaf daar hebben we de boot naar een ander eiland genomen: Ko Lipe in het zuiden van Thailand. Daarna hebben we de boot, bus en trein naar Kuala Lumpur genomen. Daar hebben we de planning een beetje omgegooid door te besluiten dat we in plaats van Maleisia Penninsular naar Maleisisch Borneo wilden gaan. Daarom zijn we kort naar Johor Bahru gegaan (met de trein), en hebben we vanaf daar een heerlijk dagje Singapore gedaan. We zijn vanaf Johor naar Kuching in het zuiden van Sarawak (één van de 3 staten op Borneo; Sarawak en Sabah, Maleisisch, in het westen en noorden van Borneo en Kalimantan, Indonesisch) gevlogen. Vanaf daar hebben we met een paar tussenstops de bus naar Brunei Darussalam genomen. Toen hebben we besloten Sabah over te slaan en wilden we direct naar het noorden van Kalimantan gaan. Dat heeft ons echt een hoop geld, stress vermoeidheid en vooral tijd gekost: 6 dagen. Eindelijk toch in het prachtige Pulau Derawan, beter bekend als Turtle Islands (foto's googlen, echt doen) gekomen. Daarvandaan hebben we een wederom slopende 26 uur durende reis naar Samarinda gamaakt, toen naar een prachtig park: Kutai, en nu zitten we in de geboorteplaats van Leo: Balikpappan!
Goed, Ko Lipe was duur om te slapen en te eten, maar we hebben toch wel redelijk onze draai daar gevonden. Een heel klein eiland met veel toeristen maar geen auto's en een fantastische onderwaterwereld met tientallen clownvissen en baracuda's en ga zo maar door. Daar hebben we lekker gesnorkeld. Lange reis naar Kuala Lumpur gemaakt, maar dat was het helemaal waard. We voelden ons helemaal thuis en hadden al gauw de stad een beetje in ons hoofd zitten. Sky-train hier, local bus daar, dus de dure taxi was alles behalve nodig. Veel leuke dingen gezien als je zo met de locals meedraait. Merel is zowaar in de H&M geweest wat ons wel een grappig gevoel gaf. Dan natuurlijk de hoogste twin towers van de wereld: de Petronas Twin Towers! Diep in de buidel getast om erop te kunnen maar het was het waard. Prachtige plaatjes gemaakt. In KL hebben we de tickets naar Nederland geboekt, toch wel met pijn in ons hart omdat we niet naar huis willen. 10 april, rond een uur of 7 'sochtends zal ons vliegtuig weer in ons vlakke landje landen. Ook hebben we daar dus besloten de planning wat om te gooien en dus niet meer het vaste land van Maleisië te bezoeken maar naar Borneo te gaan. We vlogen vanaf Johor Bahru omdat we ook graag naar Singapore wilden.
Johor Barhu was niks bijzonders behalve dat de mensen makkelijk en behulpzaam waren. Singapore was daarentegen een leuke stad met onvoorstelbaar veel groen. Helaas waren we de paraplu vergeten en was alles zo duur waardoor we eigenlijk een beetje weg-geregend zijn de hele dag. Ik heb eindelijk voor Merels verjaardag een cadeautje gevonden: een e-reader die ze sinds 22 november niet kenden en als ze het kenden kregen we een tablet voor onze neus, maar in Singapore hadden ze 'm! Toen we terug kwamen zijn we stiekem op het dak van het hotel geklommen om het gekste Chinese vuurwerk ooit te zien tijdens de Chinese jaarwisseling. Heel veel Chinezen in Maleisië vierden dit, dus dat was prachtig om te zien!
Eenmaal aangekomen in Kuching, zijn we naar tot nu toe het leukste guesthouse geweest. Een zeldzaam (dachten we toen nog) vriendelijke man die ons heel graag met alles wilde helpen. Daar zijn we naar een national park geweest: Bako, hebben daar gewandeld, en een paar leuke dieren gezien: oa. neusaap, possum, groene adders en wat niet al. Eenmaal terug in Kuching zijn we met de brommer naar Semmengoh gegaan waar ze half wilde Orangutans (Orang = persoon en utan = oerwoud, dus mens van het woud) voeren. Vanaf Kuching zijn we met een paar tussenstops naar Brunei gegaan.
Brunei is een beetje hetzelfde qua geld als Singapore, overnachten is niet te betalen, net als uit eten maar voor de rest eigenlijk vrij goedkoop. Als je wat verder kijkt dan je neus lang is vind je ook gewoon kraampjes waar je voor 1 euro echt wel lekker kan eten. We hebben daar 2 dagen op Sultans-dag gewacht. Er was op een plein een stoet van misschien wel 30.000 mensen die allemaal langsmarcheerden terwijl de chagrijnige sultan een beetje boos stond te kijken. Was wel leuk, ook omdat we misschien wel vaker op de foto zijn gezet dan de sultan zelf. Daar hebben we besloten om Sabah over te slaan en in een keer naar noord-Kalimantan te gaan. Ik zal er niet te veel woorden aan vuil maken omdat ze allen vloekend zullen zijn omdat we ons zo opgefokt hadden als we weer niet meer verder konden, of als bleek dat we een stuk van 300km weer in 10 uur moesten doen...
Na deze verschrikking waren we toch, na een lange tijd, weer in een soort paradijs aangekomen. Echt google de foto's van Pulau Derawan even. Daar waren ook geen auto's en hebben we heerlijk genikst, gesnorkeld en weer eens gedoken. Was niet heel bijzonder, maar we hebben wel met een gigantische Green Turtle gezwommen. Indonesiërs spreken trouwens geen Engels over het algemeen maar zijn wel echt onwerkelijk oprecht aardig. Daardoor voel ik me heel erg aangetrokken tot deze mensen. We willen ook graag de taal leren alleen hier in Balikpapan kan dat wel maar het nummer dat we hebben van de taalschool klopt niet en we kunnen geen adres en alles vinden. Daarna dus weer een helse tocht naar Samarinda waar we lekker uitgerust en gegeten hebben en de camera was kapot gegaan dus moesten we een nieuwe kopen. Wel een leukje geworden.
Die konden we meteen testen in de dagen die daarop volgde, nu ongeveer een week geleden, dat we naar Kutai Taman Negara Prevab zijn gegaan. Daar zaten we in een primitieve lodge in de jungle tussen: honderdduizenden planten, bomen en paddestoelen, tienduizenden insecten, waarvan duizenden muggen, honderden vogels (oa. de hornbills), tientallen wilde orangutans en één tarantula. Volgens mij hoef ik niet veel meer te vertellen dan dit om aan te geven dat we ons heel erg vermaakt hebben. Camera trouwens goed gekeurd!
Toen we terug gingen wilden we in één keer door naar Balikpapan maar we waren helaas gestrand in Samrarinda omdat de laatste bus al gegaan was. Een wijs man zei ooit: “Elk voordeel heb se nadeel.” Die avond speelde huppeldepup Samarinda tegen een of andere andere gekke club. Fantastische sfeer in het stadion, en ik deed vrolijk mee omdat het bijna een half jaar geleden was dat ik voor het laatst een voetbalwedstrijd gezien had dus ik heb me kostelijk vermaakt. Het voetbal was trouwens echt diep droevig, 0-0 en een paar niveautjes lager dan de Jupiler League. Ik ken wel jongens die hier denk ik mee kunnen ballen, terwijl dit het hoogste Indonesische niveau is.
Nu zitten we dus in Balikpapan. Een wereld van verschil als we het vergelijken met de foto's brieven en andere achtergebleven informatie die opa en oma hebben achter gelaten. Vandaag hebben we met veel verbazing aan mijn kant een schilderij van opa Martien, of Tity zoals hij hier in Indonesië heette gezien. Voor de mensen die het kennen: het rotsje. Ook het huis staat er nog. Er was alleen niemand thuis dus dat gaan we morgen nog proberen. De kerk was dicht maar die gaat over anderhalf uur open dus dan gaan we daar nog even langs. Als iemand nog wensen voor foto's heeft of dat ik gewoon even ga kijken hoe het waar is, dan moet je dat maar in een reactie zetten of op de mail doen want we hebben hier alle tijd. Nu lekker Nasi Goreng eten, met verse kokosnoot melk (uit een verse kokosnoot uiteraard) en dan naar de kerk. Daar heb ik nog de meeste spanningen bij omdat daar fresco's van opa hangen waarvan ik hoop dat er echt zichtbaar bewijs is van mijn roots!
PS heel blij met de vooruitzichten van FC Utrecht, wat me hier altijd nog bezig houdt!
-
12 Maart 2013 - 10:33
Hidde Bosma:
Wauw Misha klinkt allemaal geweldig. Krijg verschrikkelijke heimwee naar het mooie Azië door jouw blog. Geniet nog maar van elke seconde dat je kan genieten, want die vier weken zijn ook zo weer voorbij.
Veel plezier nog die paar weken!
Gr. Hidde -
12 Maart 2013 - 10:54
Leo:
Mooi verhaal weer Misha! Ik hoop dat het nog lukt om de taalschool te vinden. -
12 Maart 2013 - 10:58
Arthur:
Gaaf M&M !
ben heeeeeeeeel benieuwd of er nog iets over is van mijn vaders werk, (be)schilderingen, t kruis, enz. heel gaaf dat je deze route hebt gekozen!
Arthur @ Det -
12 Maart 2013 - 11:10
Robert:
Wat een avonturen en verhalen, echt super! Ik ben benieuwd wat jullie allemaal gaan aantreffen aan beschilderingen. Have fun!
Groetjes Robert -
12 Maart 2013 - 11:30
Paula:
Wow Misha en Merel.
Wat hebben jullie veel moois meegemaakt.
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik een geweldig blij gevoel kreeg bij het lezen dat je nu al een schilderij hebt gezien van opa. Wat bijzonder!
En dat jullie bij het huis geweest zijn. Zou super zijn als je er een kijkje binnen zou mogen nemen.
Kan niet wachten op het berichtje dat jullie de kerk in zijn gegaan.
Eerste les Indonesische taal;
1 zinnetje wat ik oma altijd hoorde zeggen: ( schrijf wijze is fout ) Saja makka rottie. Betekent: ik eet brood.
Geniet van jullie laatste weken daar.
Heel veel liefs, Paula -
12 Maart 2013 - 11:34
Meta:
wat een mooi verslag weer!! spannend hoe het verder gaat in Balikpapan, hoop dat je nog iets van opa's fresco's kunt zien !!! wat leuk dat jullie daar naar toe gegaan zijn!!! en hopelijk kun je nog iets van de taal leren (ook fijn voor je toekomstige reizen !)
x liefs meta -
12 Maart 2013 - 12:03
Tessa:
Wat een super verhaal weer! Jullie maken zo veel bijzonders mee, wat nogal anders dan het dagelijkse leven in Nederland dus geniet nog extra die laatste weken! Ik ben erg benieuwd naar de foto's van Balikpapan! Heel veel plezier nog met jullie fantastische avonturen! Zo te zien aan de foto's op Google is het allemaal prachtig.
Liefs Tessa -
12 Maart 2013 - 13:57
Opa En Oma:
Wat Utrecht betreft: Ze hebben weer gewonnen en staan 5e. Dat gaat naar Europees voetbal.
Jullie verslag is prachtig en waar wij heel warm van worden zijn de heel persoonlijke reacties van
Paula, Arthur en Leo. Hopelijk voor hun dat je nog een concrete "voetstap" van hun vader vindt.
Zonder dat je het waarschijnlijk wist roep je met jullie reis naar de wereld van je Opa heel veel gevoelens op bij zijn kinderen. Goed, jôh.
Geweldig ook dat jullie ervaringen in de grote wereld zo'n indruk maken dat jullie er nog wel 10 jaar zouden willen blijven. Het is een staat van leven van vrijheid, observeren, genieten, verbazing en dan word je je ineens bewust dat de thuisreis daar is. Bijna!!
Maar weet vast van deze O en O. Het plezier van weggaan, rondreizen en de grote wereld ontmoeten met zijn bonte cultuurlandschap is daarom zo leuk, omdat er een thuiskomst is.
Nou, zo kan het wel weer. Liefs van ons en meer niet. O/O
-
12 Maart 2013 - 18:51
Amy:
Hey lieve Mies en Merel!
Wat een ontzettend mooi verhaal en wat een belevenissen! Moet een ongelooflijk gevoel van vrijheid geven.
Ben heel erg benieuwd naar jullie belevenissen in Balikpapan en welke overeenkomsten je allemaal nog ziet van schilderijen en foto's. Vooral veel foto's maken, dan kunnen we hier ook meegenieten van een stukje familiegeschiedenis! :) Geniet geniet geniet, jullie laatste weken daar! Liefs, Amy -
12 Maart 2013 - 20:48
Tom En Priscilla:
Super om jullie eindelijk weer eens te lezen, het was veel te lang geleden! Denk nog maar even niet aan terugkomen, maar vergeet niet een paar foto's te plaatsen! -
13 Maart 2013 - 10:11
Greet:
Ha Misha en Merel,
Heel fijn om weer een reisbericht van jullie te krijgen, ik maakte me al zorgen dat jullie in handen gevallen waren van koppensnellers o.i.d. (in Noord-Maleisie is een groep rebellen actief namens een sultan, willen weer onafhankelijk worden). Heb het nog heel fijn daar. Het zal erg wennen zijn terug in Ned. -
13 Maart 2013 - 12:06
Angela Knibbeler:
WAT EEN GEWELDIG VERSLAG WEER, BEN BENIEUWD OF JULLIE NOG SCHILDERWERK VAN OPA mARTIEN VINDEN GROETJES TANTE aNGELA -
14 Maart 2013 - 11:56
José And Jack:
Wat een geweldig avontuur en wat een leuk verhaal weer. Wat zijn jullie een avonturiers, zeg! Wij vinden het grandioos en we kunnen ons goed voorstellen, dat jullie met frisse tegenzin de terugreis gaan aanvaarden. Maar gelukkig voor jullie duurt dat nog een maand. Geniet er nog van. -
19 April 2017 - 14:35
Shabrina Ananda:
Saya sangat suka cerita anda, saya senang menemukan ini, silahkan periksa di instagram: @bppn_doeloe -
25 April 2021 - 11:53
Egbert De Jong:
Ik heb het vermoeden dat je de zoon bent van Leo van der Ven geboren in Balikpapan. Ik heb daar ook gewoond.
