Roots in Balikpapan
Blijf op de hoogte en volg Misha
15 Maart 2013 | Indonesië, Balikpapan
Voetstappen van het verleden
Bankroet, Tity, wortel en wat niet al, allemaal woorden die mij zonder twijfel met hier verbinden met verschillende redenen. Bankroet is een Nederlands woord dat ze hier ook gebruiken. Ik ben voor de kinderen “Mister, Mister, what is yourrrr name?” en voor de rest is het: “Sorry Boss, i dont speak Inggris.” Daar maak ik uit op dat ik word gezien als rijke blanke. En er zijn een hoop andere woorden zoals wortel en tomat die het zelfde zijn, gekopieerd uit het NL, en daarnaast zijn er nog tientallen. En dan natuurlijk Tity, opa Martiens naam in Indonesië. Vanwege hem zijn wij hier nu en ben ik vooral heel erg bezig met alles wat hier nu gebeurt te relativeren naar 60 jaar terug.
60 jaar terug was waar ik nu op m'n hotelkamer zit oerwoud of moeras. Nu staat hier een gigantisch winkelcentrum waar ze de nieuwste snufjes verkopen (oa. Merel's nieuwe smartphone!), je kan geen seconde rondlopen zonder een uithangbord van een telefoonmerk te zien, ze hebben KFC, McDonalds, dure sushirestaurants en gigantische supermartken à la Wall Mart. Auto's en brommers razen door de straat, taxi's met knallende muziek hoor je als een dreunend kabaal langsrijden. Zoveel veranderingen in toch zo'n relatief korte tijd. Snel gegaan allemaal, om over de ontbossing nog niet te beginnen, wat ik overigens heel schokkend vind. Opa beschreef Borneo vanuit de lucht als een glinsterend groene massa, van de druppels op de bladeren en het moeras. Ik beschrijf Borneo (op een paar prachtige plekken daar gelaten) als droevig, aandoenlijk stuk land, alsof het een voetbalveld met gigantische pollen en zand is: je kan erop spelen, maar het lijkt eigenlijk nergens op, en het is al helemaal niet leuk. Een paar verschillen die ik heel jammer vind.
Maar niet alles is veranderd. Ik denk dat de Indonesische cultuur nog heel erg hetzelfde is gebleven, mensen zijn vriendelijk, behulpzaam en gewoon heel aardig. De taal is nog hetzelfde als toen, behalve dat er toen 'oe' geschreven werd, die is nu vervangen door de 'u'. We genieten namelijk heel erg van onze les, morgen de laatste en dan hebben we een pakket oefenmateriaal, waar we zonder dollen erg naar uit zitten te kijken omdat het heel leuk is om te doen!
Ook zijn de dingen waarvoor ik gekomen ben niet of nauwelijks veranderd. Het “dorp” waar opa en oma gewoond hebben en Leo geboren is staat nog op zijn poten. Vroeger geloof ik bekend als het BPM (Batavia Petrolium Maatschappij) Komplek, wat nogsteeds een begrip is, en nu het Pertamina Komplek. Een afgesloten gemeenschap met één doorgaande weg erdoorheen die beveiligd is. Het dorp is in dezelfde stijl, ik denk vlak na opa's vertrek iets uitgebreid maar verder niet veranderd. Het huis waar Leo geboren is staat er nog, keurig netjes geverfd, helaas nog niet binnen geweest omdat er niemand thuis was. Merel heeft dus een smartphone gekocht waarmee we nu op internet de foto's van Leo's website erbij kunnen pakken en alles heel leuk met elkaar vergelijken. Ik zal wat foto's op internet zetten bij m'n blog zodat jullie het zelf kunnen zien. Zeker als ik de fotostand op zwart-wit zet, kan ik me helemaal terug in de tijd plaatsen met gedachten als: Oh, hier heeft opa dan een biertje gedronken, en oh, misschien hebben ze hier wel dit, of dat, of hebben ze hier elkaar ook wel een kusje gegeven.
Het kerkje waar opa en oma getrouwd zijn en Leo gedoopt is, de Gereja (Indonesisch voor kerk) Santa Theresia, staat er nog. Er word momenteel een gigantische nieuwe kerk naaste gebouwd omdat de oorspronkelijke kerk te klein is. Geloof speelt hier heel erg, met name de Islam, maar er zijn toch ook wel een hoop Christenen. [Even tussen neus en lippen door, ik zit hier met een handdoek naast me omdat er geen druppels van m'n voorhoofd op de laptop mogen vallen. Ik moet dus elke 3 minuten ongeveer even m'n voorhoofd “dwijlen,” zo warm is het!] Heel speciaal om te zien is dat we gister binnen waren en het houten kruis dat in de kerk hangt is hoogst waarschijnlijk gemaakt door niemand minder dan Martien van der Ven. Er hing ook nog een fresco van Tity maar daar moeten we vandaag nog maar even naar op zoek. Eergister waren we van mening dat hij overschilderd was maar bij een extra benadering van de foto weten we het toch niet helemaal zeker. Dat word straks nog even goed zoeken. De “Pastor” is een oude Indonesische man, maar hij spreek nederlands, is in 1970 in Nederland geweest en is de opvolger van de laatste Nederlandse “Pastor” in Balikpapan. Hij is gestorven maar hij was te jong om opa te kennen. De “Pastor” vond het heel indrukwekkend dat ik met zo'n reisdoel naar Balikpapan kwam, waarmee ik erg geflatteerd was. Heel speciaal dat er echt afdrukken van hem zijn. Tot slot in de kerk mijn eigen afruk achter gelaten, een kaarsje aangestoken voor beide grootouders, wat voor mij toch wel even een heel bijzonder, raar en emotioneel moment was, en los daarvan vond ik het heel mooi om dat op deze diepgaande plaats op deze aardbol te doen! Onze Bahasa Indonesia leraar was zeer onder de indruk van ons verhaal.
Vandaag hebben we de “Vrijgezellenflat” van opa gevonden, stel je niet te veel voor en kijk straks even op de foto's om te zien dat het niet een flat is. Heel bijzonder dat we nu bijna alles gezien hebben en het mij toch wel aardig lukt om mezelf terug te zappen om me een voorstelling te doen van hoe opa en oma hier 2 generaties geleden gebivakkeerd hebben. Op de een of andere manier geeft het me een heel sterk en speciaal gevoel. Ik hoop dat ik hier ooit nog terug kom, en dan liever niet als enige Van der Ven!
Leo's website met meer info over opa en oma is de volgende: http://balikpapan.netau.net/titybpn_s.htm
Bankroet, Tity, wortel en wat niet al, allemaal woorden die mij zonder twijfel met hier verbinden met verschillende redenen. Bankroet is een Nederlands woord dat ze hier ook gebruiken. Ik ben voor de kinderen “Mister, Mister, what is yourrrr name?” en voor de rest is het: “Sorry Boss, i dont speak Inggris.” Daar maak ik uit op dat ik word gezien als rijke blanke. En er zijn een hoop andere woorden zoals wortel en tomat die het zelfde zijn, gekopieerd uit het NL, en daarnaast zijn er nog tientallen. En dan natuurlijk Tity, opa Martiens naam in Indonesië. Vanwege hem zijn wij hier nu en ben ik vooral heel erg bezig met alles wat hier nu gebeurt te relativeren naar 60 jaar terug.
60 jaar terug was waar ik nu op m'n hotelkamer zit oerwoud of moeras. Nu staat hier een gigantisch winkelcentrum waar ze de nieuwste snufjes verkopen (oa. Merel's nieuwe smartphone!), je kan geen seconde rondlopen zonder een uithangbord van een telefoonmerk te zien, ze hebben KFC, McDonalds, dure sushirestaurants en gigantische supermartken à la Wall Mart. Auto's en brommers razen door de straat, taxi's met knallende muziek hoor je als een dreunend kabaal langsrijden. Zoveel veranderingen in toch zo'n relatief korte tijd. Snel gegaan allemaal, om over de ontbossing nog niet te beginnen, wat ik overigens heel schokkend vind. Opa beschreef Borneo vanuit de lucht als een glinsterend groene massa, van de druppels op de bladeren en het moeras. Ik beschrijf Borneo (op een paar prachtige plekken daar gelaten) als droevig, aandoenlijk stuk land, alsof het een voetbalveld met gigantische pollen en zand is: je kan erop spelen, maar het lijkt eigenlijk nergens op, en het is al helemaal niet leuk. Een paar verschillen die ik heel jammer vind.
Maar niet alles is veranderd. Ik denk dat de Indonesische cultuur nog heel erg hetzelfde is gebleven, mensen zijn vriendelijk, behulpzaam en gewoon heel aardig. De taal is nog hetzelfde als toen, behalve dat er toen 'oe' geschreven werd, die is nu vervangen door de 'u'. We genieten namelijk heel erg van onze les, morgen de laatste en dan hebben we een pakket oefenmateriaal, waar we zonder dollen erg naar uit zitten te kijken omdat het heel leuk is om te doen!
Ook zijn de dingen waarvoor ik gekomen ben niet of nauwelijks veranderd. Het “dorp” waar opa en oma gewoond hebben en Leo geboren is staat nog op zijn poten. Vroeger geloof ik bekend als het BPM (Batavia Petrolium Maatschappij) Komplek, wat nogsteeds een begrip is, en nu het Pertamina Komplek. Een afgesloten gemeenschap met één doorgaande weg erdoorheen die beveiligd is. Het dorp is in dezelfde stijl, ik denk vlak na opa's vertrek iets uitgebreid maar verder niet veranderd. Het huis waar Leo geboren is staat er nog, keurig netjes geverfd, helaas nog niet binnen geweest omdat er niemand thuis was. Merel heeft dus een smartphone gekocht waarmee we nu op internet de foto's van Leo's website erbij kunnen pakken en alles heel leuk met elkaar vergelijken. Ik zal wat foto's op internet zetten bij m'n blog zodat jullie het zelf kunnen zien. Zeker als ik de fotostand op zwart-wit zet, kan ik me helemaal terug in de tijd plaatsen met gedachten als: Oh, hier heeft opa dan een biertje gedronken, en oh, misschien hebben ze hier wel dit, of dat, of hebben ze hier elkaar ook wel een kusje gegeven.
Het kerkje waar opa en oma getrouwd zijn en Leo gedoopt is, de Gereja (Indonesisch voor kerk) Santa Theresia, staat er nog. Er word momenteel een gigantische nieuwe kerk naaste gebouwd omdat de oorspronkelijke kerk te klein is. Geloof speelt hier heel erg, met name de Islam, maar er zijn toch ook wel een hoop Christenen. [Even tussen neus en lippen door, ik zit hier met een handdoek naast me omdat er geen druppels van m'n voorhoofd op de laptop mogen vallen. Ik moet dus elke 3 minuten ongeveer even m'n voorhoofd “dwijlen,” zo warm is het!] Heel speciaal om te zien is dat we gister binnen waren en het houten kruis dat in de kerk hangt is hoogst waarschijnlijk gemaakt door niemand minder dan Martien van der Ven. Er hing ook nog een fresco van Tity maar daar moeten we vandaag nog maar even naar op zoek. Eergister waren we van mening dat hij overschilderd was maar bij een extra benadering van de foto weten we het toch niet helemaal zeker. Dat word straks nog even goed zoeken. De “Pastor” is een oude Indonesische man, maar hij spreek nederlands, is in 1970 in Nederland geweest en is de opvolger van de laatste Nederlandse “Pastor” in Balikpapan. Hij is gestorven maar hij was te jong om opa te kennen. De “Pastor” vond het heel indrukwekkend dat ik met zo'n reisdoel naar Balikpapan kwam, waarmee ik erg geflatteerd was. Heel speciaal dat er echt afdrukken van hem zijn. Tot slot in de kerk mijn eigen afruk achter gelaten, een kaarsje aangestoken voor beide grootouders, wat voor mij toch wel even een heel bijzonder, raar en emotioneel moment was, en los daarvan vond ik het heel mooi om dat op deze diepgaande plaats op deze aardbol te doen! Onze Bahasa Indonesia leraar was zeer onder de indruk van ons verhaal.
Vandaag hebben we de “Vrijgezellenflat” van opa gevonden, stel je niet te veel voor en kijk straks even op de foto's om te zien dat het niet een flat is. Heel bijzonder dat we nu bijna alles gezien hebben en het mij toch wel aardig lukt om mezelf terug te zappen om me een voorstelling te doen van hoe opa en oma hier 2 generaties geleden gebivakkeerd hebben. Op de een of andere manier geeft het me een heel sterk en speciaal gevoel. Ik hoop dat ik hier ooit nog terug kom, en dan liever niet als enige Van der Ven!
Leo's website met meer info over opa en oma is de volgende: http://balikpapan.netau.net/titybpn_s.htm
-
15 Maart 2013 - 11:30
Leo:
fantastisch Misha! -
15 Maart 2013 - 11:37
Paula:
Wat een mooi, indrukweekend en ook emotioneel verhaal.
Ik hing zo wat in de laptop om het verhaal op te zuigen. Wat geweldig, wat moet dat veel met je doen lieve Misha.
Ik zou zo het vliegtuig willen nemen en ook een kijkje willen gaan nemen.
Je beschrijft het zo mooi, en dat er nog daadwerkelijk dingen staan uit opa`s tijd. Fantastisch!
Lief dat je de kaarsjes hebt aangestoken.......
Geniet nog verder op jullie ontdekkingstocht, ik verheug me op het volgende verhaal.
Liefs Paula -
15 Maart 2013 - 13:42
Meta:
Lieve Mies en Merel
Wat een bijzonder mooi verslag, een verrijking!!
Wat speciaal dat jullie samen daar nu zijn in de voetstappen van opa en oma en in de lucht van Leo's eerste ademhalingen. Het geeft verbinding met jouw en ons verleden, geweldige actie!!
Mooie foto's, ik herken het huis en de barak en de stand van opa op het strand en oma op het muurtje!!
Leuk ook om gesprekken met de mensen daar te kunnen voeren over je verhaal en de geschiedenis.
ik heb 2 keer de zin gelezen over jullie enthousiasme om taal te gaan leren, ook een uitdaging!!
snuif de roots en sfeer nog op voor je er wellicht met meer vd Vennen (aangetrouwd kan ook) terugkeert,
liefs
-
15 Maart 2013 - 15:45
Rudi Knoef:
Een mooi en ontroerend verhaal, Micha. Dit maakt reizen wel heel bijzonder! -
15 Maart 2013 - 17:31
Opa En Oma:
We zijn onder de indruk, omdat onder de woorden allerlei rijke gevoelens liggen door deze ontmoeting met het verleden van je Opa en Oma.
Steeds meer laat zich zien, dat jullie niet alleen maar een indrukwekkende reis maken, maar dat het diepe indrukken geeft, die jullie als verrijkend ervaren. Geweldig,Misha en Merel. -
16 Maart 2013 - 12:22
Huge:
Goed om weer wat van je te horen! Leuk stuk om te lezen bovendien. X -
16 Maart 2013 - 15:29
Angela Knibbeler:
dag Misha en merel, Wat een prachtig verslag weer, \geweldig Veel groetjes Tante Angela -
31 Maart 2013 - 15:54
José En Jack:
Hoi Misha en Merel,
Wij zijn diep, diep onder de indruk van jullie meest recente verslag en dan vooral de reden van jullie (Misha bezoek aldaar. We zijn er van overtuigd, dat het de nodige emoties heeft opgeroepen bij jullie, maar zeker ook bij het "thuisfront". Grandioos.
Helaas voor jullie, maar het schiet nu wel heel erg op, hè? Gewoon (nog) niet aan denken.
Hartelijke groeten, en voor "strakjes" een heel goede thuisreis! -
01 April 2013 - 11:30
Oma En Opa:
Het is tweede Paasdag. Nog een 10-tal dagen ver weg en dan landen jullie op vertrouwde bodem.
Oma schreef al eerder, maar dat is weer op de bekende O/0 klungeligheid fout gegaan Daarin bracht ze onder woorden dat ze met heel veel interesse en betrokkenheid jullie reis gevolgd heeft geholpen door de prachtige verslagen en dat ze met stijgende verwondering het allemaal las. Steeds meer werd duidelijk hoe serieus jullie de reis hebben voorbereid.Jullie trokken niet zomaar de wereld door maar de wereld trok ook door jullie.
En van Opa vertelde ze toen dat Feyenoord van Utrecht won.
Nu kunnen we toevoegen: Utrecht won dit weekend en ook.... Heerenveen en wel van Feyenoord.
Van de bijna laatste plaats zijn die Noorderlingen gestegen tot de zesde!! Vlak onder Utrecht
Gisteren waren Meta,Leo,Han en Bengel bij ons. Leuk en prettig.
Heel veel iefs van ons. Opa en Oma. -
08 April 2013 - 11:39
Opa En Oma:
Dit is het laatste bericht van ons uit dit kikkerlandje.Ook de laatste keer dat we je informeren over Utrecht.
Ze wonnen met moeite - geen mooie wedstrijd - van ADO, altijd een vervelende ploeg om een beetje leuk tegen te voetballen Zondag a.s zit je wellicht zelf weer op de tribune nog mijmerend over alles wat je gezien hebt met Merel, beleefd hebt samen in die heel grote wereld buiten Nederland.
O en O wensen jou en Merel een heel voorspoedige thuisreis en een hartelijk welkom op die oude vaderlandse bodem.
Alles is hier nog hetzelfde, alleen: De koningin treedt af en Willem Alexander neemt het stokje over, maar daar liggen noch de grote wereld, noch Merel, noch jij van wakker.
Een hand voor jou en een Oma knuffel voor Merel.
